12

१) जितकं जित्राब (पाळीव प्राणी) मोठं तितकं त्याची fecundity (पिल्लाना जन्म देण्याची क्षमता) कमी असते.
२) ज्या जित्राबाची fecundity जास्त असते त्यांच्यात पिल्लांचा नैसर्गिक मृत्यू दर जास्त असतो.
३) जास्त पिल्लं देणाऱ्या प्राण्यांचा गर्भार काळ कमी दिवसाचा तर कमी पिल्लं देणाऱ्या प्राण्याचा गर्भार काळ जास्त दिवसाचा असतो.
४) जास्त पिल्लं देणारे प्राणी आकारमानाने व वजनाने लहान लहान होत जातात तर कमी पिल्लं देणारे प्राणी आकारमानाने व वजनाने मोठे मोठे होत जातात.
५) जितका प्राणी लहान तितका माणसाच्या खाण्याच्या दृष्टीने चवीला छान तर जितका प्राणी मोठा तितकं त्याची चव कमी होत जात. (या विधानस खूप मर्यादा आहेत)
६) वरील 5 विधाने हि निसर्ग नियम आहेत असे माझे वैक्तिक मत आहेत, अर्थात त्यास काही मर्यादा देखील असतील.
७) शेळीच्या बाबतीत या 5 विधानांचा प्रकर्षाने विचार व्हावा असे मला वाटते.
८) जगभरात शेळी हा एकच प्राणी आहे, वेगवेगळ्या जातीनुसार त्यांची fecundity वेगवेगळी आहे हे आपण पाहतो.
९) जितकी शेळीची जात आकारमानाने मोठी, वजनाने मोठी तितकी तिचे जुळे देण्याचे प्रमाण कमी असते असे मला वाटते. या उलट आकारमानाने लहान असणाऱ्या शेळ्यांच्या जातीत जुळे देण्याचे प्रमाण जास्त असते.
१०) सिरोही या आकाराने मोठ्या जातीच्या शेळी मध्ये जुळे देण्याचे प्रमाण 9 ते 12 टक्के आहे. तर ब्लॅक बंगाल या आकाराने व वजनाने लहान असणाऱ्या शेळीच्या जातीत जुळे देण्याचे प्रमाण जगात सर्वात जास्त आहे.
११) शेळीची जात कोणतीही असो तिचे आकारमान व वजन जास्त असेल तर तिची fecundity कमी असणार हे निश्चित समजायला हवे.
१२) अश्या मोठ्या शेळ्यांमध्ये जुळे देण्याचे प्रमाण चांगले आहार व्यवस्थापन व आरोग्य व्यवस्थापन करून एका मर्यादे पर्यंत वाढविता येउ शकते. पण त्याला बांधीत मध्ये खूप मर्यादा पडतात असे मला वाटते.
१३) या पोस्ट संदर्भात आपली मते कळवावेत.